KB #20 Czego u MG nie lubię

Siema

Karnawał trwa, pojawiają się kolejne notki. Nic w tym dziwnego - temat jest ciekawy i na tyle ogólny, że pozostawia sporo miejsca na interpretację - a zatem i spojrzeń jest kilka. Fajnie.

Jeśli idzie o moje trzy grosze, to chciałbym skupić się na paru rzeczach, które mnie u MG wkurzają. Jakby to ująć - dawniej wolałem grac niż prowadzić, ale od pewnego czasu niemal zawsze mistrzuję. Czasami trafiam na sesję do innego MG, ale zazwyczaj tylko uświadamia to mi, że jednak wolę prowadzić. Jest kilka powtarzających się błędów, które skutecznie psuja mi każdorazowo zabawę. Pora poświęcić im kilka słów.

BTW - więcej informacji o 20 edycji Karnawału oraz zbiorcze zestawienie wszystkich wpisów znajdziesz pod  tym linkiem

Pierwszy disklejmer - nie uważam, bym był ideałem, ale lubię swój styl prowadzenia. Długo go wypracowywałem. Jasna sprawa - pewnie popełniam zupełnie inne niż opisane, całkowicie własne błędy. Tym niemniej - piszę o tym, co wkurza mnie jako gracza, a że nie gram sam u siebie... sami rozumiecie.

Drugi disklejmer - grałem też u wielu fajnych MG. Mac, Fen, Widłak, ment (i paru innych) - to nie o Was ten wpis.

Najbardziej irytującą mnie sprawą jest brak szacunku do mojego czasu. Jakby to ująć - jestem dorosłym człowiekiem. Wiecie - praca, żona, rodzina tu, rodzina tam, dom, samochód, rachunki, zakupy. Skołowanie wolnego dnia na sesję jest dla mnie sporym wyrzeczeniem. I nie po to rezygnuję z innych, dozowanych (bo w końcu weekend ma tylko dwa dni) przyjemności, żeby MG na moich oczach, kosztem mojego czasu, odwalał jakąś chałę. Nie oczekuję rekwizytów, skomponowanej ścieżki dźwiękowej, rozpisanego idealnie scenariusza i przećwiczonej gry aktorskiej. Większość z tych kwestii mam w nosie, a wręcz uznałbym jedną czy dwie za szkodliwe.

Ale oczekuję, że przed sesją MG poświęci kwadrans na przemyślenie "Jaką historię chcę prowadzić?", potem może przejść do "Jaki jest sens tej sesji?", by na koniec zastanowić się "Jaki efekt chcę uzyskać i w jaki sposób". Fajnie jeśli MG ma jakiś zarys fabuły, jakiś szkic historii, jakieś przemyślenia i pomysły. Wkurza mnie, kiedy MG z rozbrajającą szczerością mówi, że nie ma żadnego pomysłu na sesję (na którą ugadujemy się od cholernych dwóch tygodni), a w ogóle to mu się nie chce, a potem wstawia jakąś zapchajdziurę. Popołudnie z zada, a mogłem gdzieś wyjść z Ewą.

Drugą sprawą jest brak szacunku dla mojej inteligencji. Tak jak nie lubię MG, którzy zupełnie nie mają pomysłu po co gramy, tak samo nie lubię jak MG opowiada mi z góry zaplanowaną historię i udaje, że ją wspólnie tworzymy. Hej, prowadzę blisko 18 lat, doskonale widzę jak na chama MG wciska mnie z powrotem na oś fabuły.  To o tyle zabawne, że przecież i jemu i mi chodzi o to, by było fajnie.

Jeśli widzę, że moi gracze robią coś, co złamałoby moje przedsesyjne założenia, to łamię te założenia bez namysłu.

Trzecią sprawą jest brak szacunku do mojej spostrzegawczości - tu krótka sprawa. Jeśli MG wałuje w kościach, to to widać. Serio. Jeśli nie jesteś w stanie zaakceptować każdego wyniku rzutu to nie sięgaj po kostki. 

Czwartą sprawą jest brak szacunku dla mojego poczucia sprawiedliwości. Ogólnie nie lubię, jeśli jedna postać gracza jest szczególnie miła sercu MG, ma megawpytę historię, jest wyjątkowa, ma kilka specjalnych zdolności (np. przemiana w Wielkiego Demona w WFRP), a reszta jest tylko po to, by ładnie wyglądała w tle, a przecież w RPG gra się drużynowo c'nie? Podwójna wtopa jest wtedy, gdy ta megawpytona postać jest prowadzona przez partnerkę MG. Okej, może i MG nie łapie mnie za cycka, ale to nie powód bym statystował jego dziewczynie. Zresztą to ciekawa sprawa - bo już pal diabli możliwości. Czasami naszymi słabymi postaciami byliśmy w stanie zrobić 3 razy więcej niż nieogarnięta w danym momencie dziewczyna MG (bo prócz statsów, roli i historii liczy się też łeb gracza). Ale dobijały nas sytuacje, gdy MG pałował się z powodu krzywych pomysłów swojej dziewczyny, ostentacyjnie zlewając pomysły innych graczy (juz nawet niekoniecznie moje).

Podsumowanko

W zasadzie mógłbym pisać dłużej, ale myślę że konkluzja jest jasna - chodzi o szacunek. To ważna sprawa nie tylko w RPG, ale w każdej relacji międzyludzkiej. Czy to o charakterze wyłącznie towarzyskim (jak sesja właśnie), cze też (a wręcz w szczególności) w poważniejszych, głębszych relacjach. Bo te wszystkie rzeczy techniczne, jąkanie się, brak charyzmy, brak handoutów, nieopanowanie umiejętności mówienia przeponą, brak latających słoików i laptopa z muzą - to wszystko są pierdoły, drobiazgi bez znaczenia. Szczęśliwie - poza straconym popołudniem nie ma żadnych szkód z powodu nieudanej sesji.

Czyli co? Wzajemny szacunek podstawą udanej sesyji?

No jasne. To przeciez takie proste.